Doelstellingen

Een weinig nonchalant stond hij tegen het raamkozijn aangeleund dromend naar buiten te staren. In de ene hand een glas Aberlour whiskey, in de andere een sigaar van het merk Romeo y Julieta. Zowel het ene als het andere hadden jarenlang in de kast in de woonkamer gelegen omringd door zijn leesboeken. Hij had tot nog toe nooit de gelegenheid gehad er diep en intens van te genieten. Vandaag was het eindelijk zover en in gedachten keek hij terug in zijn verleden.
Toen hij was afgestudeerd als goudsmid en zijn baas hem voorstelde te blijven had hij, er zich degelijk van bewust dat hij nog veel te leren had, het aanbod gretig aanvaard. Hij was toen bijna 19 jaar en had al enkele duidelijke doelen in zijn toekomstige leven vastgelegd.
Met liefde voor het ambacht werken was er een van. Daar kwam nog bij dat hij gigantisch veel geld zou verdienen en, eigen aan zijn leeftijd, de wereld ging veroveren. Zijn geboortestad Antwerpen was de geknipte uitvalsbasis voor dit alles. De diamanthandel en de haven waren twee alsmaar groeiende sectoren waarvan elke middenstander in de metropool meer dan een graantje kon meepikken. Hij zou een mooi en intelligent meisje ontmoeten en samen zouden ze 3 kinderen krijgen. Hij had zijn zinnen gezet op een old-timer, een Citroën DS décapotable. Hiermee zou hij samen met zijn gezin Frankrijk doorkruisen tussen Lille en Saint-Tropez en tijdens de winter zouden ze 2 weken gaan skiën in Avoriaz. s’Ochtends heel vroeg uit de veren en even een snel ontbijt om dan met de skilift als eersten boven aangekomen te kunnen proeven van de maagdelijk onberoerde pistes en tot aan de knieën in de fijne poedersneeuw weg te zakken.
Hij keek door het raam naar de stille straat beneden hem en naar het alsmaar dikker wordende witte deken dat zich langzaam maar zeker vormde.
Zijn doelen had hij slechts gedeeltelijk kunnen verwezelijken want de Citroën stond dan wel in de garage maar door de voorbije jaren te hebben opgeofferd aan zijn werk was de tijd ontbroken om het meisje van zijn leven te ontmoeten. En het zal nooit gebeuren dacht hij gelaten.
Doel 1 was als eerste wat raar gaan doen en enkele uren later ook Doel 2. De omroeper op de radio had iets gezegd over onvoldoende controles door personeelsgebrek, of zoiets.
Het maakte niets meer uit. Het witte nucleaire tapijt werd dikker en dikker en hij trok nog even van zijn sigaar en dronk het glas whiskey leeg…